Şükretmek...

Gençken bana bu kelimeler çok arabesk, abartılı, fazla duygusal, gerçeklikten kopuk vs. gelirdi. Alman gibisin diyenler olmuştu, şimdi şimdi anlıyorum ki bunlar korunma zırhları, maskelermiş. Artık hayat yolunda arabam hangi çukurlara girdi, kafama hangi saksı düştü bilemiyorum ama şimdi tam ters yönde arabamı sürüyorum, istikamet ARABESK KÖY.

Şükrediyorum. Başıma gelen gıcık, sinir bozucu, istenmeyen veya talihsiz şeylerin ardındaki anlayamadığım ve artık anlamama da gerek olmadığını farkettiğim ilahi zekanın bildiği bir şeyler var diyebiliyorum. Tabi "o talihsiz şey" başıma gelince hemen değil ama bir kaç saat/gün içinde zihnim netleşiyor, ruhum duruluyor.

Yani sonuçta Şükrediyorum. 

Yandaki fotografları komşumuzdaki tadilatın kırım seslerinden kurtulmak için anlık bir kararla oğlumu kaçırdığım Selamiçeşme Özgürlük Parkı'nda çektim. Takır tukur seslerden uyku başına vurmuştu ama park her zamankinden daha kalabalık olunca bizimki gözünü alamadı detaylardan, gitmedi uykuya. Çimenlerin üzerinde yoğurt yedik :) Ağzı burnu yoğurt içinde zaten, görüyorsunuzdur.

Orada hiç bir keyfinden ödün vermeden termosta getirdiği çayını ince belli bardakta içen ailelere bayıldım. Bizde böylelerine Sefa P*z*v*ngi derler, ki ben de böyleyimdir:) Biz de pikniğe gidelim istedim. Ailede bunca emekli var da hepimiz sürekli oradan oraya koşuşturuyoruz, bakalım vakit ayırabilecek miyiz?

İstiyorum onu bunu ama önce Şükrediyorum.Tam bu sakin halime dönerken Nehir'in yeni  haberlerini okudum, üzüldüm.

Bu yazıyı okuyorsanız bir ricam var:

Nehir Beyazıt 3 yaşında, kendi baş harfleriyle aynı addan bir hastalıktan NeuroBlastoma'dan muzdarip, çocuk kanseri diyebiliriz. İlkinde ailesinin fedakarlıkları ile Türkiye'de düşük olan tedavi şansını ABD'de yakaladı ve hayata döndü Nehir. Sonra bu hastalık 2. kez Nehir'i ziyarete geldi ve bu sefer ailesi maddi anlamda çok büyük bir yükün altında, ne devlet desteği, ne özel sigorta karışmıyor, sıyrılmışlar işin içinden. İki öğretim görevlisi anne-baba oysa. :( Başka bir anne ve NB'nin bloğunun izleyicisi Açalya burada çok güzel anlatmış, varsa 5 dakikanız ve sabrınız buyurun... 

Yok yok merak etmeyin, "Günlük dramanızın yanında katık yapın da, kuru kuru duygulanın" amaçlı değil bu yazıyı okumanızı rica edişim. Var aslında yapabileceğimiz bir şeyler, de okumanız lazım işte:)...