İkinci diş hoşgeldiiin:)

Dün 2. alt dişimiz de kendini gösterdi.
Gelişim çok hızlı, her gün bir bir şeyler gösteriyor oğlum bize. Ağzımız açık kalıyor, hatta bugün Ali'ye-eşime, "Biz bu oğlanı küçümsüyoruz." dedim, yanında yaptığımız her şeye dikkat edelim, kayıtta bıcır manasında:) Aslında da öyle yapıyoruz, benim İstanbul'da araba kullanırken dayanamayıp bir kaç kez ağzımdan kaçırdığım "Hıyar!" nidası dışında. Ne yapayım, kaçıyor o kadarı ağzımdan:P
Zaten yanında onu ilgilendirmeyen, mesela kel alaka ve iç bayıcı bir konu olarak ev kredisi vs. gibi bir şey konuşursak, bizimki kanalı cızırdama moduna çevirip "Benim yanımda benimle ilgilenin!" mesajını veriyor.

• Babası benim kucağımdan Dnhn'ı almak isterse, kahkahalar atarak kaçıyor, benim boynuma sarılıyor.
• Bir kaç aydır bizim evin uzun koridorunda Dnzhn kucağımda olarak babası bizi kovalıyor, kaçarken çığlık çığlığa kahkahalar atıyorduk. Artık emeklerken ben peşine -gene emekleyerek- takılınca, bezli koca totosunu sağa sola sallayarak hızlanıp kaçışı, heyecanlanıp hızlı hızlı nefes alışı, bir yandan da kahkahaları görülmeye değer:)
• Bir de ellerini çırpıyor. Bunu kimse öğretmedi - zaten bir şeyler öğretmek yerine bizi izlemesi daha doğal aslında. Ah çok bilgece bir laf ettim, allah şaşırtmasın/sapıttırmasın diyorum:)

Geçen gün yeni açılan mini AVM Cozzy'de yemeğe gittik. Oldies'deki yemekler güzeldi, bir de çikolatalı sufle götürdüm. Denizhan da ızgara köfte yedi (1,5 köfte kadar tabi) Sonra garson tabakları almya gelince adamın gözünün içine bakarak alkışlamaya başladı. Ben de "Köfteleri çok beğendi de." diye espri yapıp da garson da ciddiye alınca en son Şef masamıza geldi. Ama Dnhzn aşçıyı ne kadar numara yapsam alkışlamadı. Bu anılar nedense yaşarken ve zihinde hatırlarken daha güzel de, klavyeme bir şeyler oldu herhaldeki yazınca saman kıvamına geliyor.