Tır-Ma-Nı-Yorum...

Çok hızlandı Denizhan. Her geçen gün yaptığı yeni şeyleri yazmaya kağıt, akılda tutmaya annesinin hafızası yetmez.
Neden bahsetsem ki?
*Emeklemek de ne kelime, Jet hızıyla emekliyor. Öyle ki evi değiştirip/dönüştürsek de hala tehlikeli bulduğumuz alanlarda yanında eskortluğa zorr yetişiyoruz.
*Şarkılardaki pam pam gibi şeyleri aniden tam da yerinde söyleyebiliyor. Sevdiği bir tempo olunca çıldırıyor, artık allah ne verdiyse oturduğu yerde ya da ayağa kalkıp bir yere yaslanarak başlıyor sallanmaya, kolları sallamaya.
*Kulaklarımızı keşfedeli bir kaç zaman oldu. O kadar ilginç geliyor ki bu kulaklar ona uyurken, süt içerken memeden falan eller hep kulaklarda, hayranlıkla kıvrımlarında gezdiriyor parmaklarını.
*Çok özgürleşti emeklemeye başlayınca. Kendi yapabileceği şeyleri yerine yapmamıza izin vermiyor, yemek yemek gibi. Kendi de yemiyor tabi, bir çılgın tiyatro sergiliyoruz her öğün.
*Ve dün tırmandı ilk defa- kütüphaneye. Fotograflar anlatsın. Korkmayın, yansımadan da görüleceği üzere baba arkada aportta bekliyor:)
*Dikkatini dağıtmak artık o kadar kolay değil. Bir önceki sefer keşfetmesi yarım kalmış / şaşırtılmış olmasına rağmen, aradan bir kaç saat de geçse, uyusa uyansa da gelecek sefer gene jettt hızıyla geçen sefer işinin yarım kaldığı odaya bütün evi boydan boya geçmecesine emekleyip, yarım kalan işini/ keşfini tamamlamaya dönüyor.

Keşke aynı hızla bizim zekamız da artsa da oğlumuzun satrancında geride kalmasak:P

İyi ki gelmişsin oğlum, hayat seninle çok heyecanlı:)