Benim 10 ay 2 haftalık küçümen oğlum Babaannesinin Bodrum'dan gelişine özel ona bir sürpriz yaptı.BuGüN orta sehpaya tutunup ayağa kalktıktan sonra elinde su bardağı (alıştırma bardağı) varken ellerini sehpadan bıraktı ve o güzelim kendi gibi küçümen bacakları titrerken suyunu kafasına dikip içti.
O an bir çaresizce bir fotograf makinesine ulaşma arzusuyla kıvransam da böyle bir şansım olmadı, çünkü tam arkasında varlığımı da fazla sezdirmeden ve hatta ona engel olmadan hemen arkasında düşerse diye tutmak üzere bekliyordum. Benim de içim titredi o ana şahit olurken:)
Bunlar çok küçük şeyler pek çok insana. Hatta ihtimal ki ben bile dudak bükerdim bekarken falan, "aman ne boş yazılar" diye.
Da bir mucizeye tanıklık ederken onun yanında olabildiğim her ana şükrediyorum. 2 maaşla geçinmeye alışmış bir evin tüm yükünü tek başına sırtlanıp da bizi bize hediye eden eşime de sanal bir plaket gönderiyorum:)
Not: Benim elim de armut toplamıyor. Eski deli yoğun iş hayatım yerinr Oğlum'un da yeri olan daha farklı, esnek, bir o kadar da mesleki tatmin sağlayacak senaryolar peşideyim, kısmet? :)
Tebrikler, Denizhan'in buyudugune hep birlikte sahit olmak cok guzel :) Daha nice ilkleri yasayabilmeniz dilegiyle..
YanıtlaSilFotografa bayildim, cok guzelsiniz :)
Teşekkürler, senin yol arkadaşlığın da benim için çok keyifli:)Bugün oğlumun odasına baktım ve 1 yıl önce o odaya heyecanla ama bilinmezlikle gidip gidip yeniden seyredişimizi hatırladım. Bir yandan da senin hikayeni takip ediyoruz, heyecanla:)
YanıtlaSil