Salı, Haziran 22, 2010

Çelik gibi Sinirler...


Denizhan'a yemek yedirmek için çelik gibi sinir lazım. "Ne de olsa bebek annesi." demek kolay. Azıcık bir ara öğün için yemekten sonra salonun 1/+'ünü, bazen duvarları bile sildiğimiz oluyorsa bu kadar basite alamayabiliyor insan:)

Babamın inancına göre insanların olgunlaşması için yoğun acı, ıstırap vs. yaşaması gerekir. Bunu "Ve çeliğe su verildi." diyerek açıklar. Çeliğe su vermek deyimi eski çağlardan bu yana çeliğe su verip, sonra tekrar tekrar dövüp yeterince sertleşmesini amaçlayan bir yöntem. Ben buna/ yönteme katılmasam da benim sinirlerim de çelik gibi olsun diye dua ediyorum:) Lütfen yeterince suyu önceden almış olayım...:)
Yemek yediren Anne Duası 
Güler yüzümü bozmadan, 
Bütün o dökülen saçılanlara aldırmadan, 
Şeftalili elleriyle saçlarına, yoğurtlu elleriyle üstüme yapıştığında dehşete düşmeden, 
Onun ve kendi saçımdaki bilumum yağlı şeyleri ayıklarken, 
Kendi de yesin diye özgürlüğüne müdahale etmeden, 
Fırlattığı dolu kaşıklara ve havada üç salvo atarak yere düşen tabaklara aldırmaksın, 
Bütün o yememelerine karşı bunu inada bindirmeden tatlı talı devamlı ama ki ısrar etmeden, 
Gerekirse pişirdiklerimizi, hazırladıklarımızı ardısıra çöpe dökerek, 
Ve bütün bunlara kayıtsız ve hatta olumlu bir yüz ifadesi takınarak devam edebileyim. 
Amin:)
Şaka gibi bu ama gerçeklik payı da var. Merak ediyorum bunun çözümü var mı? Eskisi gibi kalabalıklarda 3-5 çocuk birarada da büyümüyor ki çocuklar ben de gözlem yapabileyim. Döküp saçıp doğru yolu bulacağımız günü bekliyorum:)

Not1:Doktorumuz Sabiha Paktuna'nın önerisiyle yeme- uyku-temizlik işlerinde evde olduğum sürece ben yapıyorum, yardım almamam gerekiyor. Evde değilsem tabi ki başkası yapıyor. Ayrıca ilk 3 yaş tamamen çocuğun uyruğunda -nasıl isterse öyle- yaşamamızı öğütlüyor. Allah yardımcımız olsun:)
Not2:Bu fotograf basit bir kirlilik düzeyini anlatıyor. Takdir edersiniz ki yukarıda anlattığım dağıtma-saçma-kirlenme düzeyine geldiğimizden deklanşöre basacak temiz parmağım kalmamış oluyor:)

3 yorum:

  1. Kolay gelsın Özge'cim,

    Umarım yakın bir zamanda Denizhan'ın yemek yeme saatleri daha keyifli geçer..Ne yapsın yavrucak?? Annesi de böyleydi!!!!!!!!!

    YanıtlaSil
  2. Annesi, bu kereta giderek daha da yakisikli oluyor! O yemegini yesin, ben de onu yiyeyim mumkunse :))

    Ona yemek yeme ozgurlugu tanimanin bir bedeli olmaliydi degil mi? Ama eminim biraz zaman gecince, motor becerileri gelistikce duzene girecektir hersey. O zamana kadar biraz sabirrrrr :)

    YanıtlaSil
  3. #Lale'cim kimliğini açık et, çok çekmiş gibisin bu Özge'den.
    Not: Lale annem olur:P
    #Banu'cum dediklerine aynen katılıyorum. Ya sabırrr çekiyorum:)

    YanıtlaSil

Yaşanan her an, hissedilen her duygu benzersiz ve "1" kerelik. Unutmamak için yazıyor ve paylaşıyorum...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...