Aylar sonra...

Bir sürü anne blogu var. Bir kısmı keyifli, bir kısmı hep drama (onun çocuğundan daha büyük derdi olan/dert veren çocuk yok hayatta)bir kısmı çok bilen (mık mık vık vık, ben yaptım, ben ettim, en iyisini ben bilirim, tüm dünyanın benden öğrenecekleri var.). Ben kendi kendime, "Canım blogum aslında bunlardan hiçbiri." zannederken aslında hepsi muhtemelen:) Gene de Drama Kraliçesi olmamaya çalışıyorum sevgili okur:) Bir de Herşeyi Bilen Kadın olmamaya- ki bu ne denli zor bilemezsiniz, hele ki kızlık soyadınız "Özbilen" ise!

Bir çok konuda bugüne kadar sadece kendi perspektifimden seçtiklerimi yazdım. Taraf/takım tutar gibi yapmamaya çalıştım. Yani ben sadece Normal doğumu tecrübe etmişken sezaryen üzerine yazmak biraz zorlama ve manasız olmaz mıydı?
Amaaa bir konu var ki hiç tevazu gösteremeyeceğim. O da doğum fotoğrafçısı seçimim! Zira sonradan bu zat-ı şahane bir de benim model annem de olmasın mı? (Şimdi kendi okusa böyle yazmamı istemez, utanır. Senin bu işte günahın yok ki? Seni ben seçtim, ben!) Oh ne ala, bir taşla kaç kuş:) Bu rol model konusunu başka bir yazıya saklıyorum. (Bu sakladıklarımın Taslaklar'da hep turşusunu kuruyorum da; bu sefer gerçekten sözümü tutarım inşallah.)
Tesadüfen az önce yukarıdaki fotografı buldum. Mevlüdde çekilen bu fotoğraf, sünnette çekildiğimiz aynı noktada tam 13.5 ay sonra:) (Kanıtı arkadaki duvar süsü.)
Maalesef doğumda AyçA ile fotoğrafımız yok, oysa çok isterdim olsun bir adet.
İlk fotoğraf Denizhan iki aylıkken Mevlüd'ünden. Sağolsun AyçA bizi kırmayıp katılmıştı.
İkinci fotoğraf ise Denizhan'ın Sünnet Kutlaması'ndan, ona da katıldı ki aslında ne deli bir gündü. Hani Taksim'de canlı bomba patlamıştı:( O sırada kalkıp Nişantaşı'ndan geldi.
İki fotoğraf arasındaki 723 farkı bulun desem? Biraz yardım ister misiniz?
İki hatunda da ciddi kilo kaybı var. Hatta Ayça'nın Diyetisyen maceraları blogunda. Aksi yönde Denizhan'a yaramış bu geçen 13.5 ay. Bizimki Tosun olmadı ama istikrarlı da, %25 kilo persantili sabitledi, gidiyor. Boyu uzayan bebeğin kilosuna bakılmaz motto'muz!

Ama ötesi de var. İki kadın da konularında daha yetkin. Bizimle ilk normal doğum çekimini yaşayan çiçeği burnunda Doğum Fotoğrafçısı AyçA artık Doğum Fotoğrafçılığı seminerleri düzenlerken, ben  de bir anne olarak kendimi daha yerine alışmış, daha huzurlu hissediyorum. (Tabi bunun istisnaları var. Mesela 4 gece önce olanlardan sonra, ertesi gün gene kayıp bir anne, deli bir kadındım. Ne mi olmuştu? Denizhan'ın bu denli ciddi bir reflüsü olduğunu bilmeksizin- akşam yaptığım bol naneli yoğurt çorbası bize geceyi zehir etti. Meğersem Nane 1 numaralı Reflü düşmanıymış da, ben kulunuzun bundan haberi yokmuş:( Olsun bu fırtına geçici bir süreçti, gene rotam belli. (Yaz kızım, bir post da reflü okumalarını senin gibi nane saftiriği annelerle paylaşmak üzerine olsun.)
Devam edelim. AyçA'nın saçlar kısalmış, sadeleşmiş. E benimkilere de bir makas değse iyi olacak artık. Teyzeme göre köylü güzeli olmama yakındır. Erkek Rapunzeli olan Denizhan'ın da 15.5 ayda 3. saç traş zamanı geldi.
Uzun lafın kısası esasen zaman bize yaramış, 2. fotoğrafta herkes daha iyi görünüyor ve Denizhan ikisinde de isyan bayrağı açmış:) E bu fotoğralar çekilirken o kadar sabrettiğin saatler için de teşekkürler oğlum...
Not: Ali'nin büyük teyzesi, ki matrak kadındır, eski halimle (+28 kilo) yüzümü çok beğenip, özellikle yanak bölgeme cerrahi olarak bir şeyler doldurtmamı önerdi:) Ne dersiniz? (Şaka şaka, hiç sevmem, sahteyi de anesteziyi de)