Futbol, Babalar ve çocukları...

Konu Ali Koç'un açıklamalarıyla geçtiğimiz aylarda gündeme gelmişti.

"Babalar ve çocukları aynı takımı mı tutmalılar?"

Futbol, ailenin benim tarafında fanatik taraftarlığın olduğu mühim bir hadise.Daha bebeğimiz anne karnındayken, annesi tarafındaki Dede-Büyük Dede-Dayı ve babası tarafındaki kuzeni tarafından GS olması gerektiği hakkında yorumlar yapmaya başladılar.

Oysa babamız Fenerbahçeli. Hem de fanatik değil, sporsever- takımsever ayarında. Ben futbolu ve fanatikliği sevmediğim için bu konuda dengeyi kurabiliyoruz. Maç başlayınca, ben de bilgisayarımın başına geçiyorum. 

Futbolu sevmeyi denemedim değil, denedim. İlk zamanlarda erkekleri bayıltan "Ofsayt nedir canım?" sorusu ile beraber eşimle maç izlemeyi denedim. Sorularıma cevap vermekten o da bir şey anlamıyordu maçtan, ben de keyif almıyordum. Sonunda o saatlerde ayrı işler yaparak mutabakat sağladık.

Konu hakkındaki en komik anımız Fenerbahçe stadına maç izlemeye gidişimiz. Sanırım 2 sene önceydi, ben hala umut taşıyorum ve futblou sevmeye çalışıyorum. Daha da önemlisi üniversitenin son yılında Fenerbahçe Stadı'nın projelendirmesinde bifiil çalışmış ama uygulanmış halini bir türlü görememiştim. Yanlış hatırlamıyorsam, FB ve Ankaralı bir takım arasındaki bol gollü bir maçtı. Skor 5-1 bitmişti galiba. Ben stadı incelemekten 6 golden sadece 2'sini görebilmiştim. Halbuki derler ki en ilgisiz insan bile FB stadında fanatik olurmuş. Bende ilgi ve meyil bu derece düşük yani.

Bu konuda gerçekten de çok net bir fikrim yok. Çok önem vermiyorum ya bu takım konularına ondan herhalde. Esas önem verdiğim FANATİK olmaması. Çünkü en nihayetinde ana-baba-çocuk aynı evde yaşarken bir ortak kabulde buluşmamız lazım.

Blogcu anne bu konuda güzel bir yazı hazırlamış ve 3 büyükleri tutan babalardan görüş almış.Burada okuyabilirsiniz. Özetle her baba "Çocuğumla ben aynı takımı desteklemeliyiz ki, o büyürken beraber maçlara gidelim, baba-oğul paylaşımımız artsın." demişler. Ki mantıklı geliyor kulağa.

Bizim ailede taraflar hala anlaşamadılar.Eminim GS'li dede, büyük büyük dede, teyzeanne, küçük dayı ve kuzen "Bebek bu duyguları bizimle paylaşsın, , babası yapacak başka bir şeyler bulsun kendine" diyecek kadar ileri nokta söylemlerde bulunabilirler. :) Ciddiyim. 


Bakalım bu mesele nereye gidecek? Ben evde FANATİK istemem. Geri kalanı çocuğumun seçimidir. Hakkımızda hayırlısı:)


Not: İşin politik yönüne bakarsak, tüm dünyada futbolun kitleleri afyonlamak amacıyla bu kadar desteklendiğine inanıyorum. Giderek her kuşakta artan fanatiklik derecesi de bunu doğrular nitelikte. Genç çocuklar milyonlarca dolar alıyorlar, şımarıyorlar, sahada yatıyorlar, maç öncesi gecelerde bile eğleniyorlar, ertesi sabah antrenmana yetişmek için lüks spor arabalarıyla kaza yapıyorlar. Garibanlar da takım sevdasına (?) birbirini yaralıyor, öldürüyor, cebindeki 3 kuruş parayı maç biletine yatırıyor. İşte bu konuda benim rengim budur. Bal-kaymaklı pazar kahvaltısından gayrı da bu hayatta hiç bir fanatikliğim yoktur.
Not2: Merak ediyorum, bizim ailenin futbolsever kanadı beni domates, yumurta yağmuruna tutacak mı? :)