Artık ailemizin resmi fotoğrafçısı olan Sevgili Ayça o sabah aniden bir doğal doğumun başlaması üzerine gelemeyince hocası Yıldırım Bey'i gönderdi. İyi ki geldiler ve çektiler. Yoksa bize kalınca eksik, yarım fotoğraflarla avunuyorduk her seferinde.
O günden notlar:
- Ailede ne mutlu ki daha büyüklerimiz var. Ama sağlık ama fiziki koşullar nedeniyle bizlerle olamadılar. (3. katta asansörsüz bir apartmanda oturuşumuz fiziki bir koşul mudur?) Yeni yılda telafi edilecek.
- Hem ev sahibi, hem bebek sahibi olunca, ya anne, ya baba, ya da ikisi birden kahvaltı edemezler. Etseler de ardışık 2 dilim yenmesi kabil değildir. Bunun kilomuza olumlu katkısı düşünülüp, şükredilecek.
- Bir dahaki sefere etrafta şaşkınca dolaşan yeni anneye git de saçını başını düzelt, öyle fotograf çektir denilecek:) Arada içeri odadaki süt seanslarından yan fermuarlar, bel kuşakları da açık unutulup gelinmişliği de vardır. Salona girilmeden boy aynasına bakılacak.
- Fotoğraftan saydım; şu an itibariyle , fenerliler, gassaraylılara sayıca üstün durumdalar. O nedenle 5 aylık bebeğimin üzerinde büyük bahisler dönüyor:) Gözler dahili ve harici müdahalelere karşı 4 açılacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yaşanan her an, hissedilen her duygu benzersiz ve "1" kerelik. Unutmamak için yazıyor ve paylaşıyorum...