Ne zamandır böyle yağmamıştı İstanbul'a, hemen pay çıkarayım kendimize oğlan anası olarak, "Peh peh, Denizhan'ın şansı işte..."
Hikayemiz aşağıda, ilk karşılaşma, uzanma, dokunma, bu da ne? bakışı ve babanın onayına sığınma...
Fotograflar ekranınızda minik çıkıyorsa, lütfen alıcınızın ayarları ile oynamayın, fotografa tıklayın, daha büyük görün:)
Aşağıdaki resimde de bu günden geriye kalanlar... Denizhan'ın el izi, eşimin ayak izi:)
Kar manzarası bu kadar anlamlı ve güzel ancak Denizhanla olur.Nefis resimler.Denizhanın hissettiklerini cok iyi yakalamış ve bize hissettiren pozlar.Sanki yanıbaşınızdaymışım gibi bakıyorum sizlere.Minicik eller soguk karda usudu mu? Opuyorum balbademimim seni...
YanıtlaSil