Ama benim de pilim biter elbet.
Bazen tüm bu koşuşturmacanın ortasında yoruluyorum, omuzlarım düşüyor, göz kapaklarım dükkanı kapatmak istiyor.
Bu zamanlarda hep aynı şeyi hayal ediyorum, oğlumu da alayım, yatağımda yanıma yatırayım, oynaya oynaya içimiz geçsin, beraber uyuyalım. Ama bizimkinin enerjisi ile ne mümkün? Şekil 2- Figür3.
Gene Nazım'a mikrofonu uzatalım konu hakkında. Hep bize uyan şeyler söylemiş sağolsun müteveffa:
Kafamı çıkarıp dolaba kilitlesem bir haftalığına
Karanlığına boş bir dolabın
Omuzlarıma bir çınar diksem kafamın yerine
Uyusam gölgesinde bir haftalığına
Nazım Hikmet [1959]
E haklıyım ama uyuma isteğimde. Bütün takımı taklavatı toplayıp, oğlumun gerekli herşeyini, kendisini, oto koltuğunu, oyuncağını giysisini almak bir koşuşturmaca, başlı başına bir iş, taşınma.
Ne için tüm bu göç hayatı, oğlum güneş görsün, soğuk bebeğe iyi gelir diye. Bir kervan gibi tıngır mıngır yola düzülüyoruz.
Eğer çocuğunu zorlanmadan, doğal olarak gezdirmek istiyorsan, şöyle yeşil alanı olan bir sitede ya da en güzeli de bahçeli evde oturmak lazım, maalesef kaldırımı olmayan memleketimde...
Uf puf...
E haklıyım ama uyuma isteğimde. Bütün takımı taklavatı toplayıp, oğlumun gerekli herşeyini, kendisini, oto koltuğunu, oyuncağını giysisini almak bir koşuşturmaca, başlı başına bir iş, taşınma.
Ne için tüm bu göç hayatı, oğlum güneş görsün, soğuk bebeğe iyi gelir diye. Bir kervan gibi tıngır mıngır yola düzülüyoruz.
Eğer çocuğunu zorlanmadan, doğal olarak gezdirmek istiyorsan, şöyle yeşil alanı olan bir sitede ya da en güzeli de bahçeli evde oturmak lazım, maalesef kaldırımı olmayan memleketimde...
Uf puf...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yaşanan her an, hissedilen her duygu benzersiz ve "1" kerelik. Unutmamak için yazıyor ve paylaşıyorum...