Hayatı ciddiye aldığımız an engellenmiş oluruz,tüm akış durur,enerjiyle bağlantımız kesilir.
Özlem ablamın facebook statüsünden görüp Buradan alıntı yaptım. Ah bir becerebilsem "hayatı ciddiye almamayı", ama tam anlamıyla.
Gene de doğru yolda gidiyorum galiba. Hayatı en ciddiye aldığım yıllar lise, üniversite ve iş hayatımın ilk yılları. Omuzlarımda bir sorumluluk, dünyayı ben değiştireceğim sanki. Megalomaniden ziyade, dünyayı kurtarma, çevremdekilere yardım edebilme güdüsüydü halim.
Şimdi mi? Bilmem ki var mı bir kum tanesinden farkım? Ego var tabi, olma mı? Ama daha az kesici dişleri artık sanki, kırmızı rengi biraz eskimiş, biraz solmuş hani...
Öte yandan sevdiklerimi artık daha ön sıralara koymaya başladım yaş aldıkça. Anne olduktan sonra hep çok önemsediğim kariyerim arık bir hedef değil, vasıta oldu gözümde. Varsa eğer bir yeteneğim bütüne kendimden ödün vermeden katkıda bulunabileceğim, aileme vakit ayırabileceğim, maddi manevi geri dönüşü keçi boynuzundan hallice bir işim olmasına karar verdim. Karar vermek yeter mi? Gurulara göre yeter! Bizim hikayemizde yeter mi, zamanla göreceğiz...
Bu sahneye tanık olup da başka türlü hissetmek mümkün mü? Bilemem ki?
Ali'ye de yeni kariyeri cok yakismis :) o da karar vermis miydi bu konuda :P
YanıtlaSilEvet her akşam 10.30'da yeniden karar veriyor, "Ben gideyim oğlana artık." diye :)
YanıtlaSilÖzgecim annelik sana çok yakıştı.O kadar özenli bir anne oldun ki seninle gurur duyuyorum....Esas ilerde sevgili Denizhan anne ve babası ile gurur duyacak..
YanıtlaSildoğru karar, denizhan için herşey değer.kutlarım yavrum
YanıtlaSilbebişi özledim. eskiden kızımı ayda bir görebilirdim. bebişi göremiyorum.daha sık görelim, öpelim, sevelim.
YanıtlaSilSevgili K.E.Ö., Okuyan da gerçek zannedecek. Not:Babamla aynı ofisi paylaştığımız dönemde bile beni yeterince sık görememekten şikayet ederdi.
YanıtlaSilGerçi benim zamanım geçti, mevsim artık Torun Mevsimi:)