Unutuluyor. Aslında dünyaya gelen yeni ruhların dünyayı kavrarken ne kadar özgür ve özgün düşündükleri, bizi şaşırtan enteresan veya dahiyane çıkarımları unutuluyor. E unutmamak için bloga yazıyoruz o zaman...
Yeğenimiz Berkok 8 yaşındayken (şimdi 14,7 yaşında yakışıklı bir delikanlı) aile arasında geçen fıkra tadında bir diyalogu annesi Özlem Abla not etmiş, onun ağzından aktarıyorum:
Özlem Abla anlatıyor...
Akşam terasta yemek yiyoruz, eşim(Cem) karşımda oturuyor, oğlumuz(Berkok) arada oturuyor.
Sohbet ederken Berkok birden :
- Kadınlar öldükleri zaman, onları kesiyorlar mı?
Allah allah, ne demek istemişti şimdi?
-Berkok neden kessinler? dedik.
- Kadınbudu köfte yapmak icin... dedi Berkok , güldük tabii.
Cem hemen bütün örneklerini vererek açıklama yaptı, vezir parmağı, hanım göbeği, dilber dudağı....
Berkok :
- Ben dilber dudagı yiyemem , o zaman... dedi,
-Neden? diye sorunca biz, muzip muzip gülerek:
-Yaşım tutmuyor da ondan! dedi( 8 yaşında çünkü).
Tabii kahkahayı bastık, ama Berkok devam etti,
-Ama baba gülme, sen de yiyemezsin. dedi,
-Neden? deyince, kaşıyla , gözüyle, başıyla beni işaret ederek, gene muzipce,
-Annem var, evlisin sen. dedi.
Bu kadar basit işte:)
Şimdi tekrar düşünelim, biz mi onlara bir şey öğreteceğiz, onlar mı bize?
Not:Resimdeki beyaz tişörtlü sevimli çocuk Berkok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yaşanan her an, hissedilen her duygu benzersiz ve "1" kerelik. Unutmamak için yazıyor ve paylaşıyorum...