Evcilik oyunu...

Hayatım boyunca sürekli koşturdum.

Nereden nereye, neden? Bilinmez, ben de bilmiyorum.

Bir kaç yıl önce bir ortaokul arkadaşıma rastladım. Biraz ayaküstü sohbetten sonra "Acelem var, kusura bakma, gitmem lazım. Ben seni arayayım." dedim. "Ay, sen ortaokulda da böyleydin, hep acelen-koşuşturmacan vardı." dedi.

KALAKAL-dım. Gözümün önüne, belki bilirsiniz, annemlerin ben çocukken okuduğu ... nereden koşuyor serileri geldi. "Turgut nereden koşuyor?" kitabın adı. Kapakta tombul Özal karükatürü koşar resmedilmiş. Politik eleştiri / biyografi kitaplarıydı.

Gerçekten ORTAOKULDA nerelere koşuşturuyordum?

Hayatımda ilk defa bu sene yavaşladım. İlki merdiven boşluğuna -TR'de yaşıyoruz ne de olsa? Alışveriş yaptığım dükkanda oldu- ayrı hikaye- düştüğüm sırada mecburen yattığım 2 hafta. Ardından hamileliğim sırasında yattığım 2 hafta. En son doğumdan sonra normal doğumda tetiklenen inanılmaz bir siyatik ağrılarım nedeniyle.

Neyse, çok uzattım ama sonunda oğlumöun doğumuyla beraber evde uzun zamanlar geçirmeye, öyle her aklıma estiğimde sokağa akamamaya başladım.

Geç kalmış evcilik oynamaya başladım. Evde tatlılar, tuzlular yapmaya, yeni şeyler denemeye başladım. Detayları ilerleyen bölümlerde anlatırım...

***Not: Fotografta Lorlu kekimi görebilirsiniz. Beyaz Unsuz Şekersiz Hamur İşleri Kitabı'ndan ilk tarifim. Değme cheesecake'e taş çıkarırken, çok daha sağlıklı :)